آفت دهان(Recurrent Aphthous Stomatitis) در زمره شایعترین ضایعات دهانی است و بصورت یک یا چند زخم محدود به مخاط دهان که دردناک و عود کننده است تظاهر می کند. اوج شیوع فصلی آفت دهان در زمستان و بهار است و تقریباً 20 درصد از کل جمعیت در هر مقطع زمانی به این بیماری مبتلا می باشند.عوامل موثر در ایجاد آفت به دو دسته عوامل اتیولوژیک (مانند عوامل باکتریایی، عوامل ویروسی، اختلالات ایمونولوژیک، عوامل ژنتیکی، کمبود آهن و ویتامین های گروه B) و عوامل تسریع کننده (مانند عوامل آلرژیک، تروما، عوامل روانی، شرایط هورمونی و…) تقسیم می شوند.

درمان موفق آفت مستلزم تشخیص صحیح، شناسایی و کنترل عوامل موثر در ایجاد آفت به منظور کاهش وسعت ضایعه، درد یا طول دوره زخم هاست اما به علت مشخص نبودن عوامل ایجادی و علامتی بودن درمانهای موجود، روند درمانی معمولاً رضایت بخش نیست.اسانس گیاه مورد دارای اثرات آنتی میکروبیال است و در متون طب ایرانی به استفاده از آن در شستشو و ضد عفونی کردن زخم ها، رفع تحریکات مخاط دهان، تسکین درد دندان و رفع سستی لثه ها و زخمهای دهان اشاره شده است.

در یک کارآزمایی بالینی دوسو بیخبر با روش نمونه برداری مستمر، 137 بیمار مبتلا به آفت دهان به ترتیب مراجعه در 3 گروه A ( محلول مورد 5% )، گروه B ( محلول مورد 10% ) یا گروه C( محلول دارونما ) قرار گرفته و از روز مراجعه تا یک روز بعد از التیام کامل ضایعه، روزی 6-5 بار، هربار 10 قطره از محلول را روی یک تکه پنبه کوچک ریخته و به مدت 30-20 ثانیه روی ضایعه آفتی قرار دادند.حداقل یک هفته بعد از شروع درمان بیماران مجدداً مورد معاینه کلینیکی قرار گرفتند و مدت زمان قطع سوزش و بهبودی کامل ضایعات از زمان شروع درمان در پرسشنامه آنان ثبت گردید.بر اساس نتایج این مطالعه میانگین مدت زمان قطع سوزش و بهبودی کامل ضایعات آفتی مینور در گروه A تفاوت معنی داری با گروه و با گروه نشان داد. محققین نتیجه گرفتند محلول مورد 5% در کاهش مدت سوزش و طول دوره زخم آفتی مینور موثر می باشد. در این بررسی هیچگونه اثر سمی یا عارضه جانبی ناشی از محلول مورد گزارش نشد.