اثر ضدسرفه، خلط آور و ضد اسپاسم از مهمترین آثار فارماکولوژیک آویشن به حساب می آید. این آثار را به اسانس های فرار (مانند تیمول و کارواکرول) نسبت می دهند. اسانس های فرار در گیاه آویشن، اثر ضد اسپاسم روی نسوج ریوی انسان دارد. مصرف آویشن و یا عصاره آن در درمان برونشیت، سیاه سرفه و التهاب مجاری تنفسی توسط مقامات بهداشتی در کشور آلمان مورد تایید قرار گرفته است.

در یک مطالعه دوسوکور و راندم 60 بیمار مبتلا به سرفه های شدید تحت درمان با شربت آویشن یا داروی

برم هگزین برای مدت 5 روز قرار گرفتند. اثر دو دارو مشابه یکدیگر بود و تفاوتی بین اثر این دو دارو دیده نشد این آزمایش نشان دهنده اثربخشی شربت آویشن در درمان سرفه می باشد. اثر ضدمیکروبی و ضدقارچی تیمول بخوبی شناخته شده است.

تیمول،کارواکرول و اوژنول روی هفت گونه میکروب دهان اثر متوقف کننده نشان داده اند. اثر ضدمیکروبی وسیع الطیف تیمول و کارواکرول روی باکتری های ایجادکننده عفونت های مجاری تنفسی فوقانی به اثبات رسیده است.