از دهه 1950، پارابن ها، جهت جلوگیری از رشد باکتری ها، به میزان گسترده ای در تهیه‌ محصولات مورد استفاده قرار می‌ گیرند. آرتور ریچ، دارای مدرک دکترا که یک شیمیدان در زمینه‌ ی مواد آرایشی در Chestnut Ridge نیویورک است، می گوید: "حدود 85% از مواد آرایشی، حاوی پارابن می باشند". وی می افزاید: "این ماده، ارزان و موثر است". از سوی دیگر، یک متخصص پوست در نیویورک به نام فرانک کوک بولدن، توضیح می دهد که: "پارابن‌ ها، برای مدت زمانِ طولانی به صورت ایمن مورد استفاده قرار گرفته اند، و به همین دلیل است که استفاده از آن ها در محصولات، امری عادی است. مواد نگهدارنده جدید، دارای سابقه ی اثبات شده ی کمتری هستند".  در حقیقت، معمولا ًدر یک محصول، بیش از یک فُرم از این ماده مورد استفاده قرار می‌گیرد. شایع ترین فرم های مورد استفاده‌ از این ماده، عبارتند از : بوتیل پارابن، متیل پارابن و پروپیل پاراپن . به هر حال، با توجه به نگرانی های مشتریان، در طی چند سال گذشته، بسیاری از مارک ها، شروع به تولید و برچسب‌گذاریِ محصولات بدون پارابن از قبیل لوسیون، رژلب، شامپو، اسکراب و غیره نموده‌ اند .

پس مشکل پارابن ها کجاست؟

در دهه 1990پارابن ها بعنوان xenoestrogen ها، یعنی عامل هایی که استروژنِ بدن را تقلید می کنند شناخته می شدند. در گذشته فرض بر این بود که "اختلال استروژن"،  با سرطان سینه و مشکلات تولید مثل در ارتباط است. در سال 2004، یک محقق بریتانیایی با نام  Philippa Darbre، دارای مدرک دکترا، که در زمینه سرطان تحقیق می‌کرد متوجه وجود پارابن ها در تومورهای سرطانی بدخیم شد. به همین دلیل نیز متخصصانِ زیادی از کشورهای مختلف، محدودیتِ استفاده از پارابن ها در تولید لوازم آرایشی را توصیه می‌کنند. سازمان های مراقبتی، نگران هستند که درصورتیکه پارابن ها در بدن ذخیره سازی شوند، ممکن است در طی زمان، اثرات تجمعی در بدن داشته باشند و خطراتی را برای سلامتی ایجاد نمایند. 
ولی این مساله، دارای جنبه دیگری هم است: منتقدانِ مطالعات انجام شده در انگلیس، خاطر نشان کرده اند که در این مطالعه، بافت های غیر سرطانی سینه های سالم، مورد بررسی قرار نگرفته اند تا مشخص شود که آیاپارابن ها‌ در این بافت ها نیز وجود دارد یا خیر، همچنین وجود پارابن ها در تومورها نیز نمی تواند ثابت کند که این ماده، موجب ایجاد سرطان شده باشد. مطالعات دیگر، نشان داده اند که پارابن، دارای اثرات استروژنی ضعیفی می‌باشد. همه این موارد، منجر به ایجاد نگرانی در مورد یک مساله‌ی ناشناخته شده است.

Cook-Bolden، به بیماران خود می گوید: "تاکنون هیچگونه شواهد علمی برای حمایت از وجود هرگونه ارتباطی بین این ماده، با انواع سرطان‌ها یافت نشده است".  در حال حاضر، مقادیر بسیار کمی از پارابن در محصولات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سازمان غذا و داروی آمریکا [The U.S. Food and Drug Administration] و سازمان بهداشت جهانى [World Health Organization]، استفاده از مواد شیمیایی در مقادیر اندک را ایمن دانسته اند.

سخن پایانی

شما باید در استفاده از محصولات حاوی این ماده مراقب و هوشیار باشید، ولی دلیلی برای اینکه این موضوع نگرانی زیادی را در شما ایجاد کند، وجود ندارد. در صورتیکه استفاده از مواد و محصولات بدون پارابن، موجب آسودگی خاطر شما می‌شود، اینکار را انجام دهید، و از لوسیون های بدون پارابن (که بخش زیادی از پست را پوشش می دهند) استفاده کنید. امروزه، مارک های مختلف، محصولات بدون پارابن را تولید می کنند.

آندره کین، سردبیر سایت Organic Beauty Expert می گوید: برچسب هایی که در آن ها، مواد نگهدارنده، بعنوان چهار ماده ی آخر آورده شده‌ است، نشان می دهند که مقدار این مواد در آن محصول،  بسیار اندک است. در صورتیکه می خواهید خیلی محتاطانه عمل کنید، از محصولات ارگانیک بر پایه روغن، که محتوی آب (که نیاز به استفاده از نگهدارنده دارد) نیستند؛ استفاده کنید. این محصولات، اغلب در ظروف تیره‌ی دارای پمپ نگهداری می شوند، تا نور و هوا، آنها را فاسد نکند. Kane می‌گوید: "محصولاتِ واقعاً طبیعی، باید دقیقاً مطابق با  تاریخ مصرفشان مورد استفاده قرار گیرند". وی می افزاید: "این محصولات، همانند شیر هستند [که باید بر طبق تاریخ مصرف درج شده بر روی آن مصرف شود]"، درج تاریخ مصرف روی این محصولات، نیز به همین دلیل است.